خطای Floating Overflow یا Error 72 مدل MODFLOW

۱۳ آذر ۹۶ ، ۰۱:۱۷ نويسنده: بهزاد سرهادی

گاها در هنگام مدل سازی و در مرحله واسنجی (نوعی بهینه سازی)، با خطای Floating Overflow برخورد می کنید. علت اصلی این خطا در نرم افزارها، تلفیق ارقام نامعقول پارامتری برای معادلات و در اینجا ماتریس های تفاضل محدود و یا الان محدود است. به این معنی که در توسعه مدل مفهومی، ارقام وارد شده ابتدایی برای پارامترهای آبخوان به شدت ناهمساز و نامرتبط بوده اند.

یک اصلاح در بسته PCG2 راه تغییرات عددی متغیر DAMP که عامل اصلی بروز این مشکل است را تنظیم می کند. در نرم افزار GMS راهکار تغییر این پارامتر از منوی MODFLOW و زیر منوی PCG Solver مطابق شکل بالا است. در نسخه های قبلی PCG2 ،DAMP برای کنترل نوسان هایی که می تواند در یک تماس واحد که به روال معمول نوسانات را حل کند و در میان تکرارهای داخلی کاربرد داشت، مورد استفاده قرار می گرفت. در نسخه فعلی DAMP موتور PCG2 تکرار درونی ندارد. در اینجا باید توجه شود که منظور از تکرار داخلی همان Inner Iteration است. در این نسخه پارامتر ذکر شده در عوض، بر تکرارهای بیرونی یا Outer Iteration تاثیر می گذارد. این تغییر به احتمال زیاد به حل کننده اجازه خواهد داد که در حل مسائل بسیار غیر خطی، توانمند به پیش بینی باشد. توجه داشته باشید که برای یک مدل داده شده ممکن است نیاز به تنظیم DAMP برای یک مقدار متفاوت نسبت به نسخه های قبلی برای دستیابی به نتایج مطلوب باشد. علاوه بر این، در نسخه های جدیدتر PCG2 این گزینه باید به گونه ای تعیین شود که شامل تغییراتی که باید حل کننده مستعد خطایی که برنامه را قطع می کند، و احتمالا منجر به تولید پیام های تشخیصی در PCG2AP نباشد. که به یک مورد می توان به همان خطای سرریز شناور یا Floating Overflow اشاره کرد.

همچنان که در شکل های بالا مشاهده می شود، رقوم کمتر به مدل سازی در نوسانات کمتر و در نتیجه احتمال همگرایی بیشتر کمک می کند. بنابراین اگر با خطای Floating Overflow مواجه شدید می توانید با کاهش رقم پارامتر DAMP که در اینجا 0.5 داده شده است، اطمینان همگرایی را بالاتر ببرید. این عدد به صورت پیش فرض برابر 1 می باشد، که بنابراین افزایش آن احتمال دستیابی به جواب های بهینه در هنگام واسنجی را بیشتر کرده و در مقابل باعث رخداد خطای مذکور با احتمال بالاتری نیز می گردد.