مهندسی آب و هوش مصنوعی

۱۷ اسفند ۰۳ ، ۱۶:۲۰ نويسنده: بهزاد سرهادی

یکی از ویژگی‌های انسانی که باعث می‌شود مهندسی آب به‌طور کامل به هوش مصنوعی واگذار نشود، توانایی استفاده از قضاوت تجربی و تصمیم‌گیری در شرایط عدم قطعیت است. در حوزه مهندسی آب، با چالش‌های متعددی نظیر تغییرات اقلیمی، عدم قطعیت‌های موجود در داده‌های هیدرولوژیکی و پیچیدگی‌های مربوط به سیستم‌های زیست‌محیطی روبه‌رو هستیم. در چنین شرایطی، تجربه و بینش انسانی – که شامل خلاقیت، هوش هیجانی و درک عمیق از شرایط محلی و زمینه‌ای می‌شود – نقش حیاتی در تفسیر داده‌ها و انتخاب راهکارهای بهینه دارد.

هوش مصنوعی می‌تواند الگوها و روندهای موجود در داده‌های عددی را شناسایی کند و حتی پیش‌بینی‌هایی ارائه دهد؛ اما هنوز قادر به جایگزینی کامل بینش‌های انسانی در مواجهه با موارد نامشخص یا تغییرات ناگهانی در شرایط محیطی نیست. به‌عبارت‌دیگر، در شرایطی که داده‌ها ناقص یا با عدم قطعیت همراه هستند، قضاوت کارشناسان و تجربیات آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های کلان و تعیین استراتژی‌های مدیریتی بسیار ارزشمند است.

این موضوع در تحقیقات متعدد در حوزه‌های مهندسی آب و منابع آب نیز مورد تأکید قرار گرفته است؛ به‌طوری که پژوهش‌های منتشرشده در مجلات معتبر مانند Journal of Hydrology و Water Resources Research نشان می‌دهند که موفقیت در پروژه‌های مهندسی آب نیازمند ترکیبی از داده‌های عددی و قضاوت انسانی است.

بنابراین، توانایی به‌کارگیری قضاوت تجربی و تصمیم‌گیری در شرایط عدم قطعیت، ویژگی کلیدی انسانی است که هنوز جایگزین آن توسط هوش مصنوعی به‌طور کامل ممکن نبوده و نقش مهمی در پیشبرد پروژه‌های مهندسی آب دارد.