اثرات ناشی از تغییرات اقلیمی، بحران کمبود آب در عراق را تشدید کرده است. چهار سال گذشته یکی از نهرهای آب که از روستایی واقع در شمال بغداد می گذشت، خشک شد و به گفته یکی از کشاورزان، این پدیده نامطلوب باعث نابودی اکثر درختان شده است. در پی این مشکل زیست محیطی، کشاورزان سعی کردند چاه حفر کنند اما متوجه شدند که آب های زیرزمینی خیلی شور بوده و برای کشاورزی مناسب نیستند.

آب دغدغه ای اجتماعی است که باید بر سر این دغدغه و ابعاد آن اجماع کرد. یکی از این راهها، گفت‌وگو و آیین گفت‌وگو است. اما چگونه میتوان درباره آب گفت‌وگو کرد؟ در نوشتاری که به قلم انوش نوری اسفندیاری در مجله آینده نگر شماره هشتاد و یک که در هفته اول اسفندماه 97 منتشر شده است، سعی شده بر وضعیت آب در ایران و لزوم گفت وگو درباره آن تاکید شود و پله هایی انجام گفت و گو درباره آب در جامعه را ترسیم کند.

فلات ایران منطقهٔ بزرگی از حوضه آبریز بسته در مرکز ایران است که از شمال به کوه‌های البرز از غرب و جنوب به کوه‌های زاگرس و از شرق به رشته کوه‌های موسوم به ارتفاعات شرقی ایران محدود می‌شود. طول این فلات از شمال غربی به جنوب شرقی ۱۰۰۰ کیلومتر بوده و پهنای آن در حدود ۶۰۰ کیلومتر است. به جز ناحیهٔ کوچکی در جنوب شرق حداقل ارتفاعی ۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا دارد. ارتفاع آن در حاشیه‌های شمالی و غربی به بیش از ۳۰۰۰ متر می‌رسد. توپوگرافی عمومی فلات متغیر است ولی مشخصهٔ آن وجود بلوک‌های صخره‌های سخت در سرتاسر آن است که توسط مخروط افکنه‌ها و دشت‌های آبرفتی در بر گرفته شده‌اند. در پست‌ترین بخش‌های فلات، کویرها بسیار فراوانند.