فرونشست زمین، زنگ خطری جدی برای ایران، اکنون با نرخ بحرانی در تمامی استان‌ها در حال گسترش است. طبق گزارش‌ها، ۵ درصد از خاک کشور دچار فرونشست شده و استان‌هایی مانند کرمان و البرز، با فرونشستی تا ۴۰ سانتی‌متر در سال، از بیشترین آسیب‌ها رنج می‌برند. افت شدید سطح آب‌های زیرزمینی و کشاورزی غیراصولی از جمله عوامل اصلی این بحران هستند. درحالی‌که طرح‌های قانونی برای مقابله با این معضل در دستور کار قرار گرفته، کارشناسان تأکید می‌کنند که فقط پنج تا ده سال فرصت برای جلوگیری از مرگ آبخوان‌های کشور باقی مانده است.

آب پنهان، آب مجازی یا آب نهفته، مفهومی است که توسط پرفسور تونی آلن در سال ۱۹۹۳ معرفی شد، آب پنهان به مجموع حجم آبی می گویند که در مراحل مختلف تهیه، تولید و ارائه یک محصول (غذا، کالا، انرژی یا خدمات) به صورت مستقیم یا غیرمستقیم استفاده می‌شود. وقتی یک کشور می گوید با خطر خشکسالی روبه‌روست، یعنی با یک بحران مواجه است یعنی نه تنها کمبود آب شرب تهدید کننده خواهد بود بلکه با خطر دیگری هم دست به گریبان است و آن ناتوانی در تولید محصولات مکانیکی، الکترونیکی، ساختمانی، کشاورزی، پوشاک و هر آنچه انسان به آن ها نیازمند است.

Covid-19 ما را به ارتباطات نزدیک بین محیط زیست، اقدامات انسانی و بهداشت عمومی یادآوری کرده است، که غالباً مورد غفلت واقع شده اند. در آغاز کار من در دهه 1970، دیدن تأثیرات بیماری میناماتا، که ناشی از مسمومیت با جیوه است، تأثیر زیادی بر من گذاشت. این تصمیم من را برای تمرکز بر مهندسی محیط زیست به عنوان راهی برای بهبود سلامت عمومی تحریک کرد. اولین روز زمین، ایجاد آژانس حفاظت از محیط زیست در ایالات متحده و اصلاحیه های قانون آب پاک همه لحظاتی هستند که من را بسیار الهام بخشید.