در اقتصادهای پیشرفته دنیا، تعداد اندکی از خانواده‌ها با فقر آب مواجه‌اند. البته این بدان معنا نیست که در کشورهای ثروتمند مشکل فقر آب وجود ندارد. فقرا در هر جای دنیا با تهدید ناشی از فقر آب روبرویند. بنا به تعریف انجمن امور مصرف‌کنندگان آب در بریتانیا، هر خانوار که بیش از ۳ درصد درآمد خود را صرف هزینه‌های آب کند، در فقر آب به سر می‌برد. در همین حال، برخی از خانواده‌ها در کشورهای در حال توسعه، ۲۵ درصد درآمد خود را صرف مقادیر اندکی آب، آن هم با کیفیتی نامطلوب می‌کنند. فراموش نکنیم که علت این مسئله فقدان فناوری یا منابع آب نیست، بلکه عدم سرمایه‌گذاری بخش دولتی و نبود قدرت خرید است که مانع دسترسی به آب می‌شود. اقشار ثروتمند هر کشوری به خدمات آبی، تقریباً مشابه خدمات آبی کشورهای در حال توسعه در قرن نوزدهم، دسترسی دارند. جالب است بدانید که ثروتمندان در کشورهای در حال توسعه، در مقایسه با ثروتمندان سایر کشورها، به مقادیر بیشتر و بهتری از آب، و اغلب با هزینه‌های کمتر دسترسی دارند.

معاش اکثریت مردم تهیدست کشورهای درحال توسعه به زمین، جنگل، رودها و کسب و کارهای کوچک متکی به تولیدات طبیعی وابسته است. توجه و تمرکز به این واقعیت در برنامهریزیهای نوین آب در کشورهای مختلف از سابقه چندان طولانی برخوردار نیست.

مطالعات صندوق بین المللی توسعه کشاورزی (IFAD) در سال ۱۹۹۲ میلادی نشان داد که از ۴ میلیارد نفر جمعیت ساکن ۱۱۴ کشور در حال توسعه، بیش از دو و نیم میلیارد نفر در مناطق روستایی به سر می‌برند، که نیمی از آن‌ها از زمینی استفاده می‌کنند که باروری‌اش را از دست داده و حدود یک میلیارد نفر از آنان در زیر خط فقر بسر می‌برند. این مردمان در مقابل نوسانات میزان بارش و کمبودهای فصلی مواد غذایی و علوفه دام آسیب‌پذیرند و بسیاری از آن‌ها در معرض ریسک سیلاب‌های شدید قرار دارند. در مواقع خشکسالی، اگر هم آبی برای آشامیدن باشد، زمین بی‌حاصل شده، دام‌ها تلف می‌شوند، و با به اتمام رسیدن ذخیره غذایی، مردم تا رسیدن کمک ناگزیرند