داده‌های تشخیص نور و محدوده (lidar) از هواپیما با استفاده از حسگرهایی که انعکاس یک پرتو لیزر پالسی را تشخیص می‌دهند، جمع‌آوری می‌شوند. بازتاب‌ها به‌عنوان میلیون‌ها نقطه ثبت می‌شوند که در مجموع «ابر نقطه‌ای» نامیده می‌شوند که موقعیت‌های سه‌بعدی اجسام روی سطح شامل ساختمان‌ها، پوشش گیاهی و زمین را نشان می‌دهند. مدل‌های ارتفاعی دیجیتال (DEM) یکی از بسیاری از محصولاتی هستند که می‌توانند از داده‌های لیدار استخراج شوند، اگرچه می‌توانند از منابع دیگر نیز استخراج شوند. DEM ها نمایش دیجیتالی از سطح توپوگرافی زمین هستند. آنها یک محصول "زمین برهنه" هستند زیرا ویژگی های سطحی مانند ساختمان ها و پوشش گیاهی را شامل نمی شوند.

در این پست قصد داریم مقایسه ای کنیم بین کاربرد لایه های با دقت بالا در پردازش های مکانی. مدتی است در سایت بیسین لایه DEM نسبتا دقیقی را ارائه دادیم. لایه DEM حاضر دراین سایت، بسته به موقعیت جغرافیایی بر روی محدوده کشور دقت متوسط "چهار و نیم" متری دارد. با توجه به داده های رایگان کنونی که تحت عنوان SRTM و ASTER و... که با دقت حدودا 30 متری در دسترس است (از جمله در سایت بیسین)، می توان داده چهار و نیم متری را بسیار ارزشمند دانست.