آب مهم ترین منبع طبیعی است که بر توسعه ی منطقه ی آسیا- پاسیفیک در 50 سال آینده تأثیر خواهد گذاشت. آب نهاده ای حیاتی در کشاورزی و صنعت و شهرنشینی به شمار می آید که برای بهزیستی خانوارها اهمیت اساسی دارد. در برخی کشورهای آسیا- پاسیفیک، تأمین آب در دوره ی کوتاهی امکان پذیر است. تخصیص و مدیریت منابع آب معمولاً منشأ تعارض میان کشورها، میان گروه های اجتماعی شهری و روستایی و ه مچنین میان مناطق مختلف (برای نمونه میان مناطق پرآب و کم آب، و میان مناطق صنعتی و مناطق روستایی تر یا دارای پتانسیل گردشگری) است.

چنین وضعیتی ضرورت برنامه ریزی و مدیریت کارآمد سیستم های آب را آشکار می کند . آب استفاده های مختلفی دارد که نقش هر یک از آن ها در توسعه ی اقتصادی و بهزیستی انسان بسیار متفاوت است. حتی در استفاده ای مشخص، بهره وری آب به طور گسترده ای تغییر می کند. برای نمونه، بازدهی آبیاری قطر های می تواند چند برابر بازدهی آبیاری غرقابی باشد.

آب مجازی میزان آبی است که در فرایند تولید کالا مصرف شده است. اصطلاح آب مجازی برآمده از عبارت تجارت آب مجازی است که منظور از آن،  میزان آب مصرف‌شده در فرایند تولید کالاهایی است که از مرز یک قلمرو سیاسی مستقل، وارد یا صادر می‌شود. از این دیدگاه، آب مجازی به همراه سه منبع آب واقعی که عبارت از آب آبی (سطحی- زیرزمینی)، آب سبز (بخشی از رطوبت خاک که به وسیله ریشه گیاهان جذب می‌شود و آب خاکستری (پساب، آب‌های شور و آب‌های آلوده) هستند، یکی از منابع چهارگانه آب به شمار می‌آید. از دیدگاه بیلان متعارف، منابع آب به طور اساسی مربوط به منابع آب آبی و خاکستری می‌شود و دو منبع دیگر (مجازی و سبز) در چرخه آب در نظر گرفته نمی‌شود. پیوند بین «منابع آب مجازی»با «منابع آب واقعی»، پیوند بحث تجارت آب مجازی با بیلان منابع آب است. از سوی دیگر، بیلان  متعارف، یک چرخه بسته می‌باشد. ولی در پیوند با منابع آب مجازی، دیگر با یک چرخه بسته روبرو نبوده، بلکه با فرآیندها و تبادلات بین منابع آب روبرو هستیم.