امروزه حدود 370 میلیون نفر از مردم بومی در سراسر جهان وجود دارد. اگر چه آنها نسبتا جزئی از جمعیت جهانی هستند، اما بزرگترین بخش تنوع زبانی و فرهنگی در زمین را تشکیل می دهند. اراضی و آبهایی که به طور سنتی توسط اشخاص بومی اشغال شده یا مورد استفاده قرار می گیرند نیز تخمین زده می شود که اکثریت تنوع زیستی باقی مانده در جهان را شامل می شوند.

همانطور که تالاب های تحت حفاظت کنوانسیون Ramsar منطقه ای بزرگتر از مکزیک را پوشش می دهد، سایت های Ramsar با سرزمین های متعدد بومیان و جوامع محلی همپوشانی دارند. بنابراین استفاده عاقلانه و معمول آنها از تالاب ها می تواند نقش مهمی در حفظ این اکوسیستم ها ایفا کند.

به اعتقاد برخی صاحب‌نظران، آب «جریان خون اقتصاد سبز» است. با این همه، منابع آب در بسیاری از بخش‌های جهان، محدود بوده و فشار بر منابع آب به سبب افزایش تقاضای آب برای نیازهای انسانی، غذا، صنعت و محیط‌زیست بیشتر می‌شود. اگر استفاده از آب با نرخ کنونی ادامه یابد، برآورد می‌شود تا سال 2030 تقاضای آب تا 40 درصد از موجودی قابل تأمین آب پیشی می‌گیرد. در نتیجه، امنیت آب و امنیت غذا در معرض ریسک قرار می‌گیرد؛ توسعه اقتصادی با محدودیت روبرو می‌شود و «زیرساخت‌های سبز» را که همه‌چیز به آن وابسته است، تضعیف می‌کند.