200 سال پس از صنعتی شدن، جایی که آب بدون فکر استفاده می شد و منابع طبیعی و محیط زیست ما تقریباً مورد غفلت واقع شده بود، بادهای تغییر در سالهای اخیر شروع به دمیدن کرده اند. به دنبال SDG 6 ملل متحد که نیاز به "استفاده موثر از آب و برداشت پایدار" را برجسته می کند، اکنون به نظر می رسد سرمایه گذاری در آب صنعتی افزایش یافته است و الگوی "مدیریت آب" در حال گسترش است.

یک مقام مسئول با تاکید بر اینکه حجم کل آب بدون درآمد در کشور سالیانه به یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب می‌رسد، گفت: ۲۶ درصد آب ورودی به شبکه آب کشور بدون درآمد است.

به ‌گزارش مهر، سیدعلی سیدزاده امروز در حاشیه برگزاری دوازدهمین نمایشگاه صنعت آب و فاضلاب تهران با بیان اینکه آب بدون درآمد به سه بخش تقسیم می‌شود، گفت: یک بخش از این هدررفت واقعی و بر اثر شکستگی و سرریز از مخازن و نیز مربوط به نشت از انشعابات مشترکان است.

مدیر دفتر «مدیریت مصرف و نظارت بر کاهش آب بدون درآمد» با اعلام اینکه بخش دیگری از این هدررفت ظاهری است یعنی آب با وجود اینکه تحویل مشتری شده است، تصریح کرد: اما به دلیل شکستگی لوله این آب درآمدی ندارد و به آن مصارف غیر مجاز گفته می‌شود.

رشد روزافزون جمعیت، پیشرفت علوم و تکنولوژی، توسعه صنعت، شهرنشینی و رفاه، زمینه های مصرف بیش تر و رشد فزاینده پسماند را باعث شده است. به طوری که سالانه مقادیر انبوهی از مواد زاید در محیط زیست تخلیه می شوند. دفع مواد زاید حاصل از مصرف، یکی از عوامل اصلی آلودگی آب، خاک و بعضا هوا محسوب می شوند که در حال حاضر بخش های بسیاری از نظام اکولوژیک و حیات بسیاری از جانداران خصوصا انسان را با تهدید جدی مواجه کرده است. افزایش رو به تزاید مواد زاید و تبعات ناشی از تخلیه آن ها در محیط زیست در اغلب کشورهای جهان، خصوصا کشورهای در حال توسعه که با محدودیت شدید مالی، تکنولوژیک و نیروهای متخصص مواجه هستند، یک چالش جدی دولت ها محسوب شده و آن ها با مشکلات عدیده ای در این زمینه روبه رو هستند.

اصولا مدیریت پسماند یکی از پیچیده ترین و پرهزینه ترین مشکلات مسوولان مربوط محسوب می شود. غامض بودن مدیریت پسماند به ویژه در شهرهای پرجمعیت و رو به رشد کشورهای در حال توسعه که هرساله هزاران نفر به جمعیت آن ها اضافه می شوند، باعث می شود دفع مواد زاید تولید شده آنان باتوجه به محدودیت مالی این کشورها هر روز مشکل تر شود. به همین دلیل این کار در سایه همکاری و مشارکت همه جانبه مردم و مسوولان و دسترسی به تکنولوژی های جدید امکان پذیر است. به طور متوسط کشورهای در حال توسعه پنج درصد سرانه تولید ناخالص ملی خود را برای خدمات مدیریت ضایعات شهری هزینه می کنند. در مقابل کمبود اراضی مناسب، فقدان قوانین و مقررات کارآمد، نبودن نظارت بر نحوه فعالیت دفع و مدیریت ضایعات، مکان یابی نامناسب محل های دفن و عدم مشارکت مردمی باعث می گردد که برخی مواقع هزینه های کلان مدیریت پسماند به نتیجه مطلوب منجر نگردد.