در بسیاری از گزارش‌های جهانی، تصویر غم انگیزی از کمیابی جهانی آب و فشارهای فزاینده برای تأمین آب کشاورزی ترسیم می‌شود. همچنین در این گزارش‌ ها اذعان می‌شود که سیاست های طرف تقاضا، اثر بخش تز از رویکردهای عرضه‌گرا هستند، ولی نسبت به بازارهای آب به عنوان ابزاری برای مدیریت تأمین آب در شرایط کمیابی تردید دارند. این نگاه، تمایز آشکاری با نظر برخی دیگر از صاحب‌نظران دارد که پیاده سازی بازارهای آب را در ایالات متحده و کشورهای دیگر، موفق ارزیابی می‌کنند. برای روشن‌ترشدن این بحث، این نوشتار به ارزیابی عملکرد بازارهای استقرار یافته آب می پردازد. همچنین، چالش های بازارهای آب را در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه مورد توجه قرار میدهد و درباره اینکه کشورها چگونه میتوانند بر این چالش‌ها فایق آیند سخن میگوید.