تماس با ما
گروه تلگرام ما
هشدارهای ما
آمار و اطلاعات
پروژه
کاهش شدید سطح آب زیرزمینی در آمریکا - آبخوان High Plains
تغییرات در (a) سطح آب های زیر زمینی و (B) ضخامت لایه اشباع در آبخوان High Plains از زمان پیش از توسعه تا سال 1997.
( سازمان زمین شناسی ایالات متحده، 1998)
آبخوان High Plains
High Plains یک منطقه 174 مایل مربعی مسطح زمین است که شامل بخش هایی از کلرادو، کانزاس، نبراسکا، نیومکزیکو، اوکلاهما، داکوتای جنوبی، تگزاس، و وایومینگ است. این منطقه توسط بارش متوسط مشخص و گسسته سازی شده است اما به طور کلی دارای یک نرخ تغذیه طبیعی پایین به سمت سیستم آب زیرزمینی است. رسوبات آبرفتی نامستحکم که تشکیل یک سطح آب سفره به نام آبخوان High Plains را می دهد (شامل حد زیادی از آبخوان اوگالالا) در ساختار منطقه است. آب آبیاری پمپ از آبخوان High Plains را به یکی از مناطق مهم کشاورزی کشور تبدیل کرده است.
در اواخر 1800، مهاجران و دلالان به دشت نقل مکان کردند، و کشاورزی به فعالیت اصلی در منطقه تبدیل شد. خشکسالی از سال 1930 منجر به استفاده از آبیاری و بهبود فعالیت های کشاورزی در High Plains گردید (Gutentag و دهمکاران، 1984). در سال 1940، توسعه سریع در استفاده از آب های زیر زمینی برای آبیاری آغاز شد. در سال 1949، حدود 480 میلیون فوت مکعب در روز از آب زیر زمینی برای آبیاری استفاده شد. در سال 1980، استفاده ها بیشتر و به حدود 2150 میلیون فوت مکعب در روز یعنی چهار برابر شد (زمینشناسی ایالات متحده، 1984).
که پس از آن، به حدود 1870 میلیون فوت مکعب در روز در سال 1990 کاهش یافته است (مک گوایر و شارپ، 1997). لزوما تمام آب پمپ شده برای آبیاری به شکل مصرف و تبخیر و تعرق توسط محصولات زراعی حذف نمی شود؛ برخیاز این مقدار به زمین و به عنوان تغذیه سطحی آبخوان وارد می شود. با این وجود، این استفاده شدید از آب زمین باعث شده است که کاهش عمده ای در سطح آب ایجاد شود (شکل را نگاه کنید) و به طور قابل توجهی در برخی مناطق باعث کاهش ضخامت اشباع سفره گردد. این تغییرات به خصوص در مناطق مرکزی و جنوبی High Plains مشهود است.
بخش جنوبی آبخوان High Plains در تگزاس و نیومکزیکو در دامنه ملایمی از غرب به شرق، دارای منابع خارجی آب بالادست و پایین دست توسط پرتگاه رودخانه، همانطور که در شکل نشان داده شده است. بنابراین، تغذیه آبهای زیر زمینی تقریبا به طور کامل به علت تغذیه ناحیه ای بارش است. اگر چه بارش در منطقه 15 تا 20 اینچ در هر سال است، تنها بخش کوچکی در حدود یک اینچ به عنوان تغذیه آبخوان خواهد بود که با توجه به تبخیر و تعرق بالا در منطقه خاک اینچنین است. در شرایط پیش از توسعه، تراوش و چشمه در امتداد سینه کش شرقی با حجم تغذیه برابری می کرد. امروز، مقدار تغذیه طبیعی و تخلیه در مقایسه با برداشت برای آبیاری کوچک است.
پمپاژ گسترده آب های زیر زمینی برای آبیاری به کاهش در سطح آب زیرزمینی بهه بیش از 100 فوت در بخش هایی از آبخوان High Plains در کانزاس، نیومکزیکو، اوکلاهما و تگزاس منجر شده است. این کاهش بزرگ سطح آب های زیرزمینی به کاهش ضخامت اشباع سفره تا بیش از 50 درصد از ضخامت اشباع پیش از توسعه در برخی از مناطق منجر شده است. پایین رفتن سطح آب زیرزمینی باعث افزایش پمپاژ بوده است. کاهش ضخامت اشباع در کاهش بازده چاه ها نیز نتایج منفی خود را نمایان کرده. آبیاری سطحی، سطح آب را در برخی از نقاط سیستم آبخوان افزایش داده است، که از این نمونه می توان بخصوص به امتداد رودخانه پلت در نبراسکا اشاره کرد.
ادامه دارد (بخش پنجم)...
منبع: سایت زمین شناسی آمریکا
ترجمه: سایت بیسین
شناسه تلگرام مدیر سایت: SubBasin@
نشانی ایمیل: behzadsarhadi@gmail.com
(سوالات تخصصی را در گروه تلگرام ارسال کنید)
_______________________________________________________
در منابع آب
نظرات (۰)