آب زیرزمینی بزرگترین منبع آب شیرین جهان است و برای آبیاری و از این رو برای امنیت غذایی جهانی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در حال حاضر، پمپاژ آب های زیرزمینی ناپایدار بیش از شارژ بارندگی از رودخانه ها و آبراهه ها است که منجر به افت قابل توجهی در سطح آب های زیرزمینی و تلفات آب های زیرزمینی ناشی از ذخیره آن، به ویژه در مناطق با آبیاری شدید می شود. هنگامی که سطح آب های زیرزمینی افت می کند، تخلیه از آب های زیرزمینی به جریان ها کاهش می یابد، در جهت معکوس یا حتی به طور کامل متوقف می شود، در نتیجه کاهش جریان، با اثرات بالقوه مخرب بر روی اکوسیستم های آبزی است. در اینجا ما کاهش سطح آب های زیرزمینی که ناشی از پمپاژ آب های زیرزمینی است را به کاهش در گردش آب در سطح جهان پیوند می زنیم، و تخمین می زنیم که جریان های مهم محیطی - که برای حفظ اکوسیستم های سالم مورد نیاز هستند - دیگر پایدار نمی شوند. ما تخمین می زنیم که تا سال 2050، حدود 42 تا 79 درصد حوضه های آبخیزداری که در آن پمپاژ آب های زیرزمینی در سراسر جهان وجود دارد، جریان محیط زیست محدود خواهد بود و این به طور کلی پیش از تجربه ضررهای اساسی در ذخیره سازی آب های زیرزمینی اتفاق می افتد. فقط یک کاهش اندک در سطح آب های زیرزمینی برای تأثیر گذاری در جریان لازم است، و تخمین های ما را برای جریانهای نزدیک به انتقال به تخلیه آب های زیرزمینی معکوس نامشخص می کند. با این حال، برای بسیاری از مناطق، میزان پمپاژ آب های زیرزمینی بالاست و محدودیت های جریان محیطی به شدت فراتر می رود. در مقایسه با مصرف آب های سطحی، تأثیرات پمپاژ آب های زیرزمینی به میزان قابل توجهی به تأخیر می افتد. بنابراین نتایج پژوهش ما میراث زیست محیطی فعلی و آینده استفاده از آب های زیرزمینی را نشان می دهد.

در فصول خشک یا زمان خشکسالی که آب های سطحی برای تأمین نیازهای انسان کافی نیستند، آب های زیرزمینی اغلب مردم و اکوسیستم ها را حفظ می کنند. با رشد روزافزون جمعیت جهان و ادامه توسعه اقتصادی، منابع آب شیرین ما در معرض تهدید همزمان از افزایش مصرف آب انسان و تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی قرار گرفته اند، که این دومی منجر به خشکسالی های مکرر و شدید خواهد شد. در حال حاضر، آب های زیرزمینی به طور گسترده مورد بهره برداری قرار می گیرند، به طور فزاینده ای با نرخ هایی که از بارندگی و رودخانه ها بیش از مدت زمان طولانی تر و مناطق بزرگتر تجاوز می کند، منجر به افت قابل ملاحظه و مداوم در سطح آب های زیرزمینی و تلفات آب های زیرزمینی از ذخیره آن (به نام کاهش آب های زیرزمینی) می شود. ذخیره آب های زیرزمینی تنها زمانی می تواند بازیافت شود که پمپاژ کاهش می یابد یا آب زیرزمینی بیشتری از بارش باران، رودخانه ها یا سیستم های شارژ آبخوان مدیریت شده (MAR) تغذیه می شود. حدود 70٪ از آب های زیرزمینی پمپ شده در سرتاسر جهان برای حفظ فعالیت آبیاری استفاده می شود و برای امنیت غذایی بسیار مهم است، زیرا از آب های زیرزمینی برای حفظ تولیدات کشاورزی در زمان خشکسالی های کوتاه مدت و بلند مدت استفاده می شود. هنگامی که سطح آب زیرزمینی افت می کند، هزینه های پمپاژ افزایش می یابد، که به طور بالقوه منجر به افزایش قیمت مواد غذایی می شود. هنگامی که چاه ها خشک می شوند، امنیت غذایی محلی و احتمالاً در مقیاس بزرگ می تواند تهدید شود. پیش بینی می شود طی دهه های آینده تقاضای جهانی غذا بیشتر شود و تولید مواد غذایی برای فضا و منابع آب با محصولات مورد استفاده به عنوان سوخت های زیستی، افزایش وابستگی به آب های زیرزمینی در سطح جهان و برجسته کردن محل اصلی منابع آب زیرزمینی در داخل غذا - آب - انرژی رقابت کند.

علاوه بر این، کاهش سطح آب های زیرزمینی باعث فرونشست زمین، تأثیر بر زیرساخت ها و افزایش خطرات سیل در شهرهای ساحلی می شود. آخر، کاهش سطح آب های زیرزمینی باعث کاهش تخلیه آب های زیرزمینی می شود که برای پایداری جریان رودخانه ها، سطح دریاچه، چشمه ها، تالاب های دارای آب زیرزمینی و اکوسیستم های مرتبط به ویژه در زمان خشکسالی ضروری است. نتیجه خالص خشک شدن آهسته چشم انداز است، که با پیشرفت تا حد زیادی توسط تغییرپذیری بارش پنهان است. تأثیر پمپاژ آب های زیرزمینی در تخلیه آب های زیرزمینی تمرکز اصلی ما است. افزایش پیش بینی شده وابستگی به آب های زیرزمینی و اثرات منفی مربوط به انتزاع بیش از حد بدان معنی است که ما باید فوراً محدوده پمپاژ آب های زیرزمینی جهانی را مشخص کنیم و تعیین کنیم که در کجا و چه زمانی این محدودیت ها به دست می آیند.

شکل 1 | برای اولین بار تخمین زده می شود که حد بحرانی جریان های محیطی در سطح جهانی رسیده یا خواهند شد و ارزیابی نتایج و حساسیت مدل بررسی می شود. الف، اولین باری که محدوده جریان زیست محیطی در سال به طول رسیده یا خواهد بود، به طور متوسط ​​به ازای هر حوضه آبریز (با استفاده از سطح زیر حوضه مجموعه داده های HydroBASINS23) انجام می شود. ب، توزیع جهانی بار اول تخمین زده می شود که در آن محدوده جریان محیطی یا در آن رسیده باشد. هیستوگرام تخمین می زند با استفاده از میانگین ورودی آب و هوا (HadGEM2-ES). فرکانس تجمعی برای هر سه ورودی آب و هوا مورد استفاده (خطوط رنگی) ترسیم می شود، و برای دو مسیر با مقادیر پارامترهای مختلف و در نتیجه حداقل و حداکثر تعداد حوضه ها به حد فاز محیطی خود می رسد (به روش ها مراجعه کنید؛ خطوط خاکستری، با حداقل مقادیر رسانایی و نشان دادن عمق متوسط ​​و حداکثر رودخانه). ج، ارزیابی برآوردهای این مطالعه برای اولین بار که در آن محدوده جریان محیطی به دست آمده (شبیه سازی شده) و "مشاهده شده" محدوده جریان محیطی برآورد شده از مشاهدات جریان برای 42 ایستگاه در کانزاس، ایالات متحده است. نمودار توزیع داده ها را نشان می دهد، قسمت پایین و بالای هر جعبه نشانگر 25٪ و 75٪ مقادیر است و خط داخل هر جعبه نشان دهنده میانه است.

در این مطالعه، ما تخمین می زنیم که جریان و بحران محیطی به دلیل پمپاژ آب های زیرزمینی به کجا و چه زمانی برسد. بر خلاف ارزیابی های قبلی تأثیر در مقیاس بزرگ از کاهش آب زیرزمینی، ما توجه ویژه ای به اثرات پیچیده پمپاژ آب های زیرزمینی در تعامل بین آب های زیرزمینی و سطحی از طریق تخلیه آب های زیرزمینی و نفوذ رودخانه می پردازیم. برای این ارزیابی ما از یک مدل مبتنی بر فیزیک سطح آب-زیرزمینی در مقیاس جهانی طبق مدل (GSGM ؛ روش ها را ببینید) استفاده کردیم ما سطوح آب زیرزمینی و شارهای آب زیرزمینی وابسته به سطح را در سطح جهانی با وضوح بالا شبیه سازی کردیم. از بهترین مجموعه داده های موجود در حال حاضر برای پارامتر مدل سازی، به عنوان مثال، انتقال آبخوان و عمق سطح آب استفاده کرده ایم و حساسیت مدل را برای مقادیر مختلف این پارامترها آزمایش کرده ایم (روش ها را ببینید).

به طور خاص، ما در نظر می گیریم که جریان برای اولین بار به عنوان نتیجه پمپاژ آب های زیرزمینی به حد مجاز جریان محیط می رسد که آستانه جریان بحرانی محیط زیست برای حداقل سه ماه متوالی برای دو سال متوالی عبور کند. جریان بحرانی زیست محیطی به عنوان صدک 90 در طی پنج سال (10٪ فراتر از) تخلیه آب های زیرزمینی تعریف می شود. این رویکرد به وابستگی توابع و خدمات اکوسیستم به جریان در شرایط کم جریان متمرکز است، هنگامی که سهم تخلیه آب های زیرزمینی به جریان بزرگترین است. با مقایسه نتایج "طبیعی" و تحت تأثیر انسان، می توان محدودیت های زیست محیطی را که در نتیجه رویدادهای خشکسالی ناشی از آب و هوا به دست آمده است، صرفاً حذف کرد (به روش ها مراجعه کنید).

شبیه سازی GSGM دوره 1960-1900 را پوشش می دهد، با استفاده از محصولات تجزیه و تحلیل آب و هوا قبلا منتشر شده و تقاضای آب شبکه بندی به عنوان ورودی مدل بین سال های 1960 و 2010. برای سال های 2011 تا 2100 ما یک سناریوی "تجارت معمول" را در نظر می گیریم که در آن آب صنعتی و خانگی تقاضاهای آبی و همچنین منطقه آبیاری پس از سال 2010 ثابت مانده اند. خواسته های آبیاری فقط به دلیل تغییر آب و هوا تغییر می کنند. برای تغییر اوضاع، ما سناریوی انتشار RCP 8.5 را فرض می کنیم و از خشک ترین، مرطوب ترین و متوسط ​​پیش بینی آب و هوا از نظر تغییر آینده جهانی بارش استفاده می کنیم تا نمایانگر عدم قطعیت تغییرات آب و هوا باشد. نقشه ها در شکل های اصلی نتایج حاصل از سناریوی متوسط ​​(یعنی HadGEM2-ES) را نشان می دهد (برای نتایج سایر سناریو های اقلیمی به داده های توسعه یافته شکل 1 مراجعه کنید).

نتایج مطالعه ما نشان می دهد که محدودیت جریان محیطی ناشی از پمپاژ آب های زیرزمینی برای تعداد قابل توجهی از حوزه های آبخیزداری در حال حاضر به دست آمده است (در حال حاضر برای مرطوب ترین، متوسط ​​و خشک ترین پیش بینی آب و هوا، به ترتیب تقریبا 15٪، 17٪ و 21٪ تخمین زده می شود) و احتمالاً قبل از پایان سال 2050 برای بیش از نیمی از حوزه های آبخیزداری به دست آمده باشد (شکل یک الف ، ب؛ تقریباً 42٪، 58٪ و 79٪). در سطح جهان، نخستین بار تخمین زده می شود که در آن محدوده جریان محیط زیست در حدود سال 2030 به اوج برسد (شکل یک ب). مناطقی که قبلاً به محدوده جریان محیطی خود رسیده اند، عمدتا در آب و هوای خشک جهان یافت می شوند، جایی که تخلیه اندک است و آبیاری بیشتر به آب های زیرزمینی بستگی دارد. به طور کلی، محدوده جریان محیطی برای مناطقی که پمپاژ آب های زیرزمینی کمتری دارند و یا جریان بیشتر وجود ندارد، جایی که جریان کمتری به تخلیه آب های زیرزمینی وابسته باشد، یا جایی که شارژ اضافی از آبیاری به حفظ تخلیه آب های زیرزمینی به جریان ها کمک می کند (شکل یک الف). نقاط مهم "محدودیت های اولیه"، که قبل از سال 2010 رسیده بودند، در نقاط مهم برای کاهش آب های زیرزمینی (شکل های داده های گسترده دو، سه) مانند آبخوان High Plains، بخشی از سفره آبشار دره مرکزی، بخش هایی از مکزیک و گنگ فوقانی یافت می شوند. یا حوضه های Indus. با این حال، تعداد قابل توجهی از حوزه های آبخیز که محدوده جریان زیست محیطی در آن به دست آمده است خارج از نقاط مهم تخلیه، مانند مناطق شمال شرقی ایالات متحده آمریکا و بخش هایی از آرژانتین یافت می شوند. در آینده نزدیک، قبل از سال 2050، مناطق جدیدی که به حد گردش محیط خود می رسند توسعه خواهند یافت. به ویژه در شرایطی که فشار بر منابع آب زیرزمینی به دلیل شرایط پیش بینی شده آب و هوای خشک که منجر به افزایش تقاضای آب آبیاری می شود، افزایش می یابد، مانند جنوب و مرکز اروپا و بخشی از آفریقا.

شکل 2 | کاهش تخمینی سطح آب، ناشی از پمپاژ آب های زیرزمینی، همراه با رسیدن به حد محیط زیست. افت تخمینی سطح در متر نشان داده می شود.

تجزیه و تحلیل حساسیت یک بار نشان داد که پارامترهای متغیر مدل (هدایت هیدرولیکی و عمق سطح آب) یا استفاده از مدل های مختلف آب و هوایی، تعداد حوضه ها و زمان بندی محدودیت های زیست محیطی رسیده را تغییر داده است (روش ها را ببینید). با این حال، هر دو زمان اوج (حدود سال 2030) و همچنین توزیع مکانی حوزه های آبخیز که به محدوده جریان محیطی خود رسیده اند، تفاوت چندانی با جریان های مختلف ندارند. این نشان می دهد که نتایج ارائه شده ما نسبت به عدم قطعیت در پارامترها و مدل های اقلیمی مقاوم است. در حال حاضر، محدوده جریان محیطی برای 10 تا 23 درصد از حوزه های آبخیز تحت تنظیمات پارامترهای مختلف رسیده است (تا پایان سال 2050 این 16 تا 53 درصد است (شکل یک ب، داده های توسعه یافته شکل یک). با توزیع فرکانس تجمعی اولین بارهای تخمینی که در آن محدوده جریان محیطی باشد یا نباشد، برای اجرا با حساسیت های مختلف به دست می آید، که در شکل یک ب نشان داده شده است.

ما نتایج مقیاس جهانی خود را با برآورد مقیاس آبخیز محدودیت جریان محیطی اولین بار برای حوزه های آبخیز که تحت پمپاژ قابل توجهی قرار دارند و برای آن رکورد های مشاهده شده جریان برای مدت طولانی به اندازه کافی وجود دارد، برای برآورد جریان مورد نیاز محیط زیست و تأثیر پمپاژ آب های زیرزمینی مقایسه کردیم. (روشها را ببینید). اگرچه نادر است، ما این داده ها را برای کانزاس، ایالات متحده آمریکا (شکل یک پ) و چند حوضه آبریز دیگر در چندین کشور در مناطق مختلف آب و هوایی یافته ایم (داده های توسعه یافته شکل چهار). برآوردهای در مقیاس جهانی، فرکانس های مشابه و توزیع زمان بندی برآورد در مقیاس حوضه نشان می دهد.

ما می دانیم که کاهش سطح آب زیرزمینی (بیش از 2100-1920 تخمین زده می شود و برای اقلیم شناسی متوسط) که برای رسیدن به حد مجاز جریان محیط زیست برای اولین بار در ارتباط است به طور غیر منتظره ای ناچیز است (شکل دو). برای کاهش جریان آب فقط به یک کاهش بسیار ناچیز سطح آب زیرزمینی نیاز است. این باعث می شود تخمین های ما برای جریان هایی که نزدیک به انتقال به از دست دادن جریان هستند، نامشخص باشد. با این حال، برای بسیاری از مناطق، پمپاژ آب های زیرزمینی برای آبیاری شدید بوده و محدودیت های جریان محیطی به احتمال زیاد از این حد فراتر رفته است. کاهش سطح آب همچنین نشان می دهد که، برای بسیاری از مناطق، محدودیت جریان محیط زیست قبل از وقوع کاهش قابل توجه آب های زیرزمینی حاصل می شود.

این تفاوت در زمان بندی (مکانی و زمانی) بین رسیدن به محدودیت های جریان محیطی و کاهش آب های زیرزمینی را می توان با پویایی پیچیده اثرات پمپاژ آب های زیرزمینی بر روی تعاملات آب زیرزمینی و سطح آب توضیح داد (روش ها را مشاهده کنید. شکل سه). اثرات پمپاژ بر روی سطح آب های زیرزمینی و جریان آن بسته به رژیم آب زیرزمینی، سطح آب بسیار متفاوت است. هنگامی که ساختار و جریان آب زیرزمینی هنوز به هم متصل هستند، تخلیه رودخانه باعث افت سطح آب های زیرزمینی و در نتیجه کاهش آب زیرزمینی می شود. با این حال، تخلیه آب زیرزمینی ممکن است در حال حاضر به طور قابل توجهی در این مرحله کاهش یافته باشد (شکل سه ب، پ). هنگامی که بدنه آب های زیرزمینی از جریان جدا شده باشد، کاهش پایدار سطح آب های زیرزمینی هنگام پمپاژ ادامه می یابد و کاهش قابل توجهی از آب زیرزمینی تجربه می شود (شکل سه). بر خلاف استفاده از آب های سطحی، که بلافاصله روی جریان تأثیر می گذارد، تأثیر پمپاژ آب های زیرزمینی روی جریان ها می تواند به میزان قابل توجهی به تاخیر بیفتد (از ترتیب ماه تا ده ها سال؛ برای مثال، شکل سه ب)، تبدیل برداشت های ناپایدار آب های زیرزمینی را به یک بمب زمان در حال تیک تاک زدن تبدیل می کند. برای جریان از داده های توسعه یافته شکل دو همچنین یادآور می شویم مناطقی وجود دارد که از نظر کاهش سطح نقاط مهمی هستند اما از نظر میزان محدودیت جریان محیطی هنوز به دست نیامده اند، مانند دشت شمال چین و قسمت جنوب شرقی حوضه گنگ. این تفاوت در الگو ممکن است تا حدودی با تأخیرهای طولانی بین شروع پمپاژ و حداکثر تأثیر جریان در جریان باشد (شکل سه ب، پ)، اما به احتمال زیاد به دلیل قطع ارتباط بین سطح رودخانه و آب های زیرزمینی است (شکل سه)، هنگامی که تأثیر کاهش سطح در جریان بسیار کوچکتر است.

اگرچه تخمین تخلیه آب های زیرزمینی تحت پیش بینی شرایط آب و هوایی مختلف تغییر می کند، با استفاده از سناریوی "تجارت به طور معمول" (داده های توسعه یافته شکل یک الف)، الگوهای مکانی و توزیع جهانی اولین بار تخمین زده شده که در آن به محدوده جریان محیطی رسیده است مشابه هستند (شکل یک ب، داده های گسترده شکل یک ب، پ). با این حال، تعداد بالاتر یا کمتر از حوزه های آبخیزداری به ترتیب از محدوده جریان محیطی برای ورودی آب و هوای خشک تر یا مرطوب تر تجاوز می کنند.

نرخ تخلیه ما تخمین زده می شود که اولین بار در رسیدن به محدوده جریان محیط زیست احتمالاً خوش بینانه باشد، زیرا افزایش پیش بینی شده در تقاضای آب زیرزمینی را به دلیل رشد جمعیت یا توسعه اقتصادی در اقتصادهای نوظهور جهان در نظر نمی گیرند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل ما شامل برداشت آب از سطح، که همچنین در جریان کم رودخانه دارای اثر است را شامل نمی شود. ما تخمین می زنیم که برای 60٪ از حوزه های آبخیزدار با پمپاژ آب زیرزمینی قابل توجه، برداشت سطح آب نیز قابل ملاحظه است (بیش از 0.01 متر مکعب در هر مترمربع در سال) و محدودیت های جریان زیست محیطی احتمالاً فقط با پمپاژ آب های زیرزمینی قابل دستیابی نیستند.

شکل 3 | تأثیر پمپاژ آب های زیرزمینی بر تخلیه آب های زیرزمینی، تغییر ذخیره آب های زیرزمینی، رسیدن به جریان بحرانی محیط زیست و تغییر رژیم های احتمالی. الف، یک جریان طبیعی به دست می آورد. ب، چپ، میزان پمپاژ محدود (q1)، کاهش دبی آب های زیرزمینی (GD). در ابتدا، آب های زیرزمینی از محل ذخیره خارج می شوند. میانه، سرانجام تعادل جدید حاصل می شود که تمام آب های پمپ شده از کاهش تخلیه آب های زیرزمینی و تبخیر ناشی می شود. درست است، جریان کاهش می یابد و می توان از جریان بحرانی محیط زیست فراتر رفت، اما جریان همچنان در حال افزایش است. پ، چپ، پمپاژ بالاتر (q2)، معکوس در تخلیه آب های زیرزمینی. آب های زیرزمینی میانی و بیشتری از انبار خارج می شوند، اما باز هم تعادل جدید حاصل می شود. راست، پمپاژ به جای آن باعث نفوذ آب سطحی می شود. د، نرخ پمپاژ حتی شدیدتر (q3) باقیمانده و منجر به قطع ارتباط سیستم های آب زیرزمینی و سطح آب می شود. نفوذ آب های سطحی مستقل از عمق آب های زیرزمینی به حداکثر می رسد. پانل میانی، آب های زیرزمینی به طور مداوم از انبار خارج می شوند و منجر به پایین آمدن مداوم سطح آب با سرعت بیشتری می شوند اگر میزان پمپاژ بالاتر از نفوذ آب های سطحی و شارژ مجدد پراکنده در مخروط افت باشد. پانل سمت راست، کاهش بیشتر در سطح آب زیرزمینی بیشتر بر جریان تأثیر نمی گذارد. پانل های چپ و میانه الف-د از انتشارات بررسی زمین شناسی ایالات متحده اصلاح شده است. ه، میزان تبخیر و تعرق.

ما روی محدودیت جریان زیست محیطی متمرکز شده ایم، اما کاهش متوالی منابع آب زیرزمینی در نهایت به مرزهای فیزیکی و اقتصادی نیز خواهد رسید. حد اقتصادی که فرض می شود وقتی پمپاژ آب های زیرزمینی دیگر سودآور نیست، به عوامل بسیاری از جمله هزینه های کار و مواد، نوع آبخوان، هزینه انرژی، ظرفیت مورد نیاز پمپاژ و قیمت محصولات بستگی دارد. به جرات می توان گفت با توجه به اینکه در استان پنجاب هند کشاورزان در حال تخلیه آب های زیرزمینی از اعماق بیش از 40 متر هستند و بعضی از چاه های کشاورزی در آمریکا نزدیک به 300 متر عمق دارا هستند، به جرات می توان گفت که محدودیت های اقتصادی برای پمپاژ جهانی زیرزمینی جهانی هنوز حاصل نشده است. ظاهراً در این موارد درآمدها همچنان از هزینه های پمپاژ تجاوز می کنند. همچنین، همانطور که در این مطالعه مشخص شده است، برای رسیدن به محدودیت های جریان محیطی، فقط یک افت سطح آب محدود نیاز است، نشان می دهد که به طور کلی، بسیار محتمل است که قبل از مواجهه با هر حد اقتصادی، محدودیت های جریان محیطی حاصل شود.

با توجه به اینکه رژیم های جویبار سالم برای اکوسیستم های آبزی ضروری هستند و خدمات اکوسیستم ارزشمندی را ارائه می دهند، نیاز به آب های زیرزمینی زیست محیطی باید بخشی از هرگونه ارزیابی منابع آب در مقیاس جهانی باشد. بینش های ارائه شده توسط این مطالعه می تواند به عنوان نقطه شروع برای مطالعات دقیق تر در سطح قاره ای - منطقه ای مورد استفاده قرار گیرد تا از استفاده از آب زیرزمینی پایدار و کارآمد تا حد ممکن اطمینان حاصل شود، به ویژه برای مناطقی که مطالعات دقیق منطقه ای تا قاره ای انجام نشده است.

دانلود اصل مقاله

مدیر سایت: بهزاد سرهادی

شماره تلفن: 09190622992

شناسه تلگرام مدیر سایت: SubBasin@

نشانی ایمیل: behzadsarhadi@gmail.com

(سوالات تخصصی را در گروه تلگرام ارسال کنید)

_______________________________________________________

پروژه تخصصی در لینکدین

×

 براي پيوستن به بزرگترين گروه تلگرام علوم و مهندسي آب با امکان تبادل نظر بين اعضاء کليک کنيد

کتاب کاربرد مدل QUAL2KW

کتاب کاربرد GIS در منابع آب

کتاب محاسبه سيل طرح