مجموعه آموزش هیدرولوژی - ذخیره آب سطحی

۰۶ دی ۹۹ ، ۰۸:۳۲ نويسنده: بهزاد سرهادی

1.7 ذخیره آب سطحی

1.1.7 تعریف

ذخیره آب سطحی شامل آب انباشته شده در سطح خاک یا زیر زمین، آب رهگیر، یعنی مقدار بارندگی که توسط پوشش گیاهی حفظ می شود و آب موجود در فرو رفتگی ها (دشت های سیل زده، دریاچه ها، باتلاق ها، استخرها).

شکل 1.7 ذخیره سازی سطح [Musy, 2001]

در مقیاس زمانی (ساعت، فصل، سال) و مقیاس مکانی (نوع فروکش) می توانیم تشخیص دهیم:

فرورفتگی های کوچکی که با شدت باران از ظرفیت جذب خاک بیشتر از آب پر می شوند. به حجم کلی که می توان در این فرو رفتگی ها حفظ کرد، ظرفیت نگهداری سطح گفته می شود. بعد از دوش گرفتن آب ذخیره شده در فرو رفتگی ها به خاک می ریزد. این فرورفتگی ها می توانند نقش مهمی در کاهش سیلاب در حوزه آبخیز داشته باشند.

دریاچه ها، استخرها یا دشتهای پرآب مخازن طبیعی یا مصنوعی آب سطحی هستند که می توانند مقادیر مهم آب را ذخیره کنند. آنها از طریق روابط سطحی و آبهای زیرزمینی در تعادل هیدرولوژیکی نفوذ می کنند، از روندهای تبخیر و کندی جریان رودخانه سود می برند.

2.1.7 مشخصات عمومی دریاچه ها

لیمونولوژی رشته ای است که پدیده های هیدرولوژیکی و بیولوژیکی دریاچه ها را همراه با محیط زیست آنها بررسی می کند. همچنین، منشا دریاچه ها، مورفولوژی، خصوصیات فیزیکی و بیولوژیکی و تعادل هیدرولوژیکی را مطالعه می کند.

عناصر اصلی مورفولوژیکی دریاچه ها و استخرها عمق، طول، اندازه و شکل سطح آب و همچنین حجم آب است. مطالعه وضعیت دریاچه ها نیاز به درک تعداد مشخصی از خصوصیات فیزیکی مانند: