وقتی خداوند درهای رحمتش را باز کرد تا آسمان لب تشنه زمین فارس را تر کند، لبخند نه تنها چهره دژم کشاورزان را از هم گشود، بلکه اخم دوستداران محیط زیست را هم باز کرد تا امیدوارانه به دریاچه های آبی فکر کنند، دریاچه‌هایی که دیگر جز زمینی شور از آنها چیزی باقی نمانده بود.

علی‌رغم بارش‌های خوب زمستانه و بهاره در ایران و استان فارس و شهر شیراز، بختگان اما، بختش باز نشد و تنها روزهایی کوتاه تن به آب داد و بار دیگر، نرساندن جیره ناچیزی که از آن به عنوان حق آبه یاد می‌شود، نمک به چشم بختگان کرد تا خوشحالی بار دیگر جایش را به چشم‌های نگران و دل‌های امیدوار بدهد.