وجود سیانوباکترها در مخازن سد لزوماً نشان دهنده سلامت یا عدم سلامت سد نیست. در حالی که سیانوباکترها بخشی طبیعی از بسیاری از اکوسیستم‌های آبی هستند، رشد بیش از حد آنها (که به آن شکوفایی جلبکی گفته می‌شود) می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. برای ارزیابی سلامت سد، باید به عوامل مختلفی از جمله سطوح کلروفیل، وجود سیانوباکترها، سایر شاخص‌های کیفیت آب و همچنین عوامل محیطی مانند مواد مغذی، دما و شفافیت آب توجه کرد. نظارت منظم بر کیفیت آب و انجام اقدامات لازم برای کنترل مواد مغذی و سایر عوامل که می‌توانند منجر به شکوفایی جلبکی شوند، برای حفظ سلامت مخازن سد و جلوگیری از خطرات احتمالی برای انسان، حیوانات و اکوسیستم‌های آبی ضروری است.

4.3 اندازه گیری تغییرات در منطقه حرا

1.4.3 چرا حرا را اندازه گیری کنیم؟

باتلاق های حرا اکوسیستم های بین جزر و مدی جنگلی هستند که در سطح جهانی تقریباً بین N32° (برمودا) تا S39° (ویکتوریا، استرالیا) توزیع می شوند. حرا عملکردهای حیاتی در سطح چشم انداز مربوط به تنظیم آب شیرین، مواد مغذی و رسوبات ورودی به مناطق دریایی را انجام می دهند. آنها همچنین به کنترل کیفیت آبهای ساحلی دریایی کمک می کنند و از اهمیت حیاتی به عنوان سایتهای پرورش و رشد برای پرندگان، ماهیها و سخت پوستان برخوردار هستند. تخمین زده شده است که نزدیک به دو سوم از کل ماهی های جمع آوری شده در سطح جهان در محیط دریایی در نهایت به سلامت اکوسیستم های ساحلی گرمسیری بستگی دارد. بعلاوه مانگروس مقدار زیادی ماده و انرژی را از زمین و دریا دریافت می کند و استخرهای مهمی را برای ذخیره کربن تشکیل می دهد (Lucas و همکاران، 2014).