بحران آب به عنوان واقعیت ایرانِ امروز مطرح است و برای این بحران پاسخ‌های زیادی ارائه شده است. معمولا از جنبه‌های مختلف به این بحران پرداخته‌اند. به عنوان رویکردی کلان نگر و قابل قبول در سطح جهانی، بحث حکمرانی آب مطرح است.

به گزارش کارگروه ارتباطات اندیشکده تدبیرآب ایران، نشست رونمایی از پژوهش پژوهش جدید اندیشکده تدبیر آب ایران تحت عنوان «بازتخصیص آب کشاورزی و تعارض‌های ناشی از آن» با حضور پژوهشگران این پژوهش، سروش طالبی و  سیدجلال میرنظامی روز چهارشنبه 13 آبان 98  در محل خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

در چند دهه اخیر، زوال کمی و کیفی منابع آب به دلیل افزایش فشار به منابع آب از یک طرف و افزایش بی رویه تقاضا برای آب توسط بخش‌های مختلف ناشی از تغییر ویژگیهای جمعیتی، توسعه نامتوازن فعالیتهای اقتصادی و تغییر سبک زندگی، به مرور شکاف بین میزان منابع آب و تقاضا و مصرف آب را عمیق‌تر و گسترده‌تر کرده است. 

چندین دهه است که منابع آب کشور به صورت بی‌رویه و ناپایداری مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. افزایش تعداد دشت‌های «ممنوعه» در هر سال، ناتوانی نظام تخصیص آب از برداشت بیش از ظرفیت منابع آبی و رعایت حد مجاز، کاهش کیفیت و شوری روبه گسترش منابع آبی، عدم رعایت حقوق آب متقدمین و محیط‌زیست و بروز زمینه‌های مناقشات، از نشانه‌ها یا پیامدهای این وضعیت‌اند. با تغییرات چشمگیر در روال حکمرانی آب از دهه ۱۳۴۰، دست دولت یا حکومت در حل و فصل امور باز و مقدورات بقیه جامعه در مشارکت در امور مختلف، محدود شد. در نتیجه ساز و کارهای حکمرانی کشور عمدتاً منحصر شده است به تنظیم رویه‌هایی برای برنامه‌ریزی بخشی در نظام متمرکز دولتی، استفاده از رویه‌های قضایی و بکارگیری امکانات اداری. یعنی در مقابله با مشکلات و چالش‌هایی که در این چند دهه بروز پیدا کرده، تدابیر اقتصادی و بازار و توافق، همفکری و مشارکت عموم و پویش در شبکه‎های اجتماعی ازسهم ناچیزی برخوردار است.