رئیس کمیته سلامت شورای شهر تهران از وجود نیترات در آب برخی از مناطق غربی تهران خبر داد و گفت: البته وجود نیترات در این مناطق نگران کننده نیست. ناهید خداکرمی در خصوص وضعیت کیفیت آب تهران با بیان این که خوشبختانه کیفیت آب شرب تهران در حد استاندارد است، گفت: اما بر اساس آخرین پایش در برخی از مناطق، کیفیت آب شرب از نظر میزان نیترات متفاوت است.

کشاورزی که 70 درصد از مصرف آب را در سراسر جهان به خود اختصاص داده است، نقش مهمی در آلودگی آب دارد. مزارع مقدار زیادی از مواد شیمیایی کشاورزی، مواد ارگانیک، بقایای مواد مضر، رسوبات را در آب شور به منابع آب با عمل زهکشی تخلیه می کنند.

بر اساس یک نشریه جدید که اجدیدا منتشر شده است، تشخیص، پیش بینی و نظارت، الزامات کلیدی برای مدیریت شیوه های کشاورزی است که این تاثیرات مضر را برای منابع آب کاهش می دهد. خلاصه گزارش اجرایی آلودگی آب کشاورزی: ​​بازنگری جهانی، به عنوان یک رویکرد پیشرو در تصویب گزارش کامل سال آتی، نشان می دهد که آلودگی آب یک مشکل جهانی است که موجب آسیب رساندن به رشد اقتصادی و سلامت میلیاردها نفر می شود.

نیترات یکی از رایج ترین آلودگی های زیرزمینی در مناطق روستایی است. به طور عمده در آب آشامیدنی یافت می شود زیرا سطح بیش از حد آن می تواند باعث بیماری متهموگلوبینمی یا بیماری آبی شود. اگر چه سطوح نیتراتی که بر نوزادان تاثیر می گذارد، تهدیدی مستقیم برای کودکان و بزرگسالان بزرگ نیست، اما مطالعات نشان می دهد که احتمال وجود سایر آلوده کننده های مسکونی یا کشاورزی دیگری مانند باکتری ها یا آفت کش ها در آب وجود دارد.

علت وجود نیترات در آب های زیرزمینی عمدتا از کود، سیستم های سپتیک و عملیات ذخیره سازی یا پخش کود است. نیتروژن کود که توسط گیاهان جذب نشده است، با جریان آب سطحی آب به آب های زیرزمینی به شکل نیترات تجزیه می شود. این نه تنها باعث می شود نیتروژن در دسترس محصولات باشد، بلکه می تواند غلظت در آب های زیرزمینی را بالاتر از سطوح قابل قبول برای کیفیت آب آشامیدنی، افزایش دهد. نیتروژن از کود به طور مشابه می تواند از مزارع، باغ ها یا مکان های ذخیره سازی وارد منابع شود. سیستم های سپتیک همچنین می توانند غلظت نیترات آب زیرزمینی را افزایش دهند، زیرا تنها نیمی از نیتروژن را در فاضلاب حذف می کنند و نیمه باقی مانده را به آب های زیرزمینی می رسانند.

سختی آب که معمولا قابلیت آب در فعل و انفعال با صابون را تداعی می‌کند، به مجموعه املاح «کلسیم» و «منیزیم» موجود در آب که بر حسب میلی‌گرم در لیتر «کربنات کلسیم» بیان می‌شود، اطلاق می‌گردد.

سختی آب شاخص عناصر تشکل دهنده املاح محلول در آب نیست و فقط به برخی از آنیون‌ها و کاتیون‌های آب ارتباط دارد.

سختی آب در درجه اول به ترکیبات کلسیم و منیزیم و به میزان کمتری به سایر یون‌های فلزی با ظرفیت بالا مانند سرب، استرنسیم، باریم و ... مربوط است.

سختی آب در سیستم متریک، بر حسب میلی‌گرم در لیتر کربنات کلسیم اندازه‌گیری می‌شود و در سایر سیستم‌های اندازه‌گیری واحدهای دیگری دارد.