مقدمه

استانداردهای کیفیت آب آشامیدنی پارامترهای کیفیت تعیین شده برای آب آشامیدنی را توصیف می کند. علی رغم این حقیقت که هر انسانی در این کره خاکی برای زنده ماندن به آب آشامیدنی احتیاج دارد و ممکن است آب حاوی ترکیبات مضر بسیاری باشد، هیچ استاندارد بین المللی شناخته شده و پذیرفته شده جهانی برای آب آشامیدنی وجود ندارد. حتی در مواردی که استانداردها وجود داشته و اعمال می شوند، غلظت مجاز سازندگان منفرد ممکن است تا ده برابر از یک مجموعه استاندارد به مجموعه دیگر متفاوت باشد.

روند افزایش جمعیت جهان بیانگر این مطلب است که طی 25 سال آینده باید برای 2 تا 3 میلیارد نفر دیگر غذا تولید کرد. کمبود آب اگر بیش از کمبود خاک ایجاد محدودیت نکند، لااقل برابر با آن مشکل اساسی محسوب می شود. آب آبیاری بیش از 90 درصد برداشت آب را در حال حاضر شامل می شود (بیش از 70 درصد از همه مصارف آب). بنابراین نیاز به آب اضافی در حدود 15 تا 20 درصد برای 25 سال آینده می باشد که این به معنی تعارض جدی بین بخش کشاورزی و سایر مصارف زیست محیطی می باشد. مساله کمبود آب و کاهش کیفیت آب، بسیاری از کشورهای جهان را وادار ساخته تا دیدگاههای خود در زمینه مدیریت منابع آب را مورد بازبینی و تجدید نظر قرار دهند. در نتیجه، سیستم مدیریت منابع آب در معرض یک تغییر اساسی در سطح جهانی قرار گرفته است و رویکرد مدیریت بهم پیوسته منابع آب ارائه شده است.

رابطه آب ،محیط زیست و بهداشت

کیفیت آب بر محیط زیست وبهداشت محیط اثر میگذارد. مهمترین عامل توسعه بهداشت محیط را در تمام دنیا ،فراهم نمودن آب سالم و در دسترس قرار دادن آن میدانند. براساس آمار سازمان بهداشت جهانی درهر 24 ساعت، 13000 کودک زیر یک سال در دنیا بر اثر بیماری هایی که ناقل آن آب آلوده است، تلف میشوند.

آب در کلیه شئون زندگی مثل آشامیدن،کشاورزی،استفاده در صنایع، تولید نیرو، مسائل تفریحی، پرورش موجودات آبی که برای انسان جنبه غذایی دارد و بسیاری موارد دیگر به کار میرود.به همین دلیل وجود آب در هر اجتماعی به همان اندازهکه در بالا بردن سطح بهداشت عمومی دخالت دارد،موجب پیشرفت کشاورزی و صنعت نیز میگردد.