دستورالعمل پایش کیفیت آبهای زیرزمینی

۰۵ مهر ۹۴ ، ۰۹:۴۷ نويسنده: بهزاد سرهادی

آب یکی از اجزای حیاتی زندگی است که برای بسیاری از فعالیت های اقتصادی ضروری است. بر اساس داده های منتشره حدود سه درصد از آب موجود در کره زمین آب شیرین می باشد و فقط 0/36 درصد آن قابل استفاده می باشد. آب زیرزمینی در واقع فراوان ترین منبع قابل دسترس آب شیرین در دنیا است که 97 درصد منابع آب شیرین دنیا را (بجز یخ های قطبی و یخچال ها) تشکیل می دهد و گاهی ثروت پنهان نامیده می شود که وجود و اهمیت آن به خوبی شناخته نشده است، در نتیجه اقدامات لازم برای حفاظت و مدیریت آن با روش هایی از لحاظ زیست محیطی پایدار، یا انجام نمی شود یا بسیار دیر انجام می شود و اغلب به هنگام وقوع خشکسالی در برخی مناطق، اهمیت آن بیش تر مشخص می شود.

در گذشته تصور می شد خاک ها و سنگ های روی پهنه های آب زیرزمینی حفاظت کافی برای کیفیت آب زیرزمینی را فراهم می کنند. ولی پژوهش های علمی و بررس یها نشان داده است که آلایند هها می توانند از درون خاک و ناحیه غیر اشباع نفوذ کرده و وارد آب زیرزمینی شوند. هنگامی که آب زیرزمینی آلوده می شود، در بسیاری از مواقع ده ها سال یا بیش تر طول می کشد تا آلودگی رفع شده و آب کیفیت مطلوب خود را بازیابد. دلیل این موضوع زمان ماند بسیار طولانی آب به دلیل حرکت آهسته آن از میان زمین و نرخ پایین فرایندهای زوال آلاینده ها است.

ارزیابی و پایش کیفیت آب زیرزمینی همواره چالشی مهم می باشد که با مشکلات ویژه ای همراه است. در واقع درک این موضوع که در زیرزمین چه چیزی در حال رخ دادن است، کار دشواری است. با وجود اهمیت منابع آب زیر زمینی ب رای تامین آب و نقش کلیدی آنها در پایداری برخی اکوسیستم های آبی، بسیاری از دولتها در زمینه سرمایه گذاری برای پایش و حفاظت آن و تدوین قوانین مناسب کوتاهی می کنند.

آب زیرزمینی، یک ذخیره مهم آب برای کاربردهای مختلف به شمار می رود. متاسفانه برای ده هها و شاید قرنها به دلیل دفع نامناسب زایدات جامد و مایع در محیط زیست بخشی از آب های زیرزمینی آلوده شده اند.

هدف از تهیه این دستورالعمل بیان چارچوب، ساختار، اجزا، روش ها و سایر ملاحظات اساسی برای پایش کیفیت منابع آب زیرزمینی می باشد.