آبهای زیرزمینی به عنوان بافر خشکسالی در معرض تهدید

۰۹ شهریور ۰۰ ، ۲۰:۱۰ نويسنده: بهزاد سرهادی

آبهای زیرزمینی منبع مهم آب شیرین برای تامین آب خانگی و آبیاری کشاورزی است. آبهای زیرزمینی حدود 38 تا 50 درصد از نیاز آبی جهانی آبیاری را تشکیل می دهند و تا حدی نیازهای داخلی یک سوم تا نیمی از جمعیت جهان را برآورده می کند. آبهای زیرزمینی همچنین به عنوان یک بافر مهم برای ارضای نیازهای انسانی و کشاورزی در طول خشکسالی عمل می کند. با این حال، پمپاژ شدید منجر به کاهش قابل توجه سطح آبهای زیرزمینی در چندین منطقه، اغلب نیمه خشک تا خشک، در جهان شده است. نمونه هایی از این مناطق شامل بخش هایی از استرالیا، دره مرکزی کالیفرنیا، شمال شرقی چین، شمال غربی و شمال شرقی هند، خاورمیانه و فلات تبتی است به این کاهش منابع آب زیرزمینی، همراه با خشکسالی های متوسط تا شدید، خطرات قابل توجهی برای امنیت آب و غذا به همراه دارد. علاوه بر این، ماهیت ناپایدار آن می تواند منجر به تأثیرات گسترده ای از جمله درگیری بر سر منابع آب شود. پیامدهای زیست محیطی شامل نفوذ آب دریا، فرونشست سطح زمین، کاهش جریان آب، افت کیفیت آب، از دست رفتن چشمه ها و تالاب ها و تخریب زیست محیطی است.

رودل و همکاران (2018) تغییرات و روندهای ذخیره کل آب را که از اندازه گیری های ماهواره ای Gravity Recover و Climate Experiment تشخیص داده شده است، مطالعه کرد. آنها تنوع طبیعی، تغییرات آب و هوایی و فشارهای انسانی را به عنوان محرکهای اصلی با ردپای انسانی روشن در مناطق مختلف جهان شناسایی کردند. محرکهای کلیدی فشارهای انسانی عبارتند از: افزایش جمعیت، افزایش کیفیت زندگی، افزایش تقاضا برای غذا و انرژی، قانون نامناسب آب و عدم مدیریت آبخوان در مرزهای بین المللی.

در شرایط آب و هوایی متغیر، وضعیت به احتمال زیاد در بسیاری از مناطق دارای تنش آبی در جهان بدتر می شود. مدیران منابع آب باید با استفاده از روشهای آبیاری کارآمدتر، کشت انواع محصولات مقاوم به خشکی، اطمینان از قیمت مناسب آب و تشویق به صرفه جویی در مصرف آب داخلی، تقاضای آب را کاهش دهند. موفقیت در ایجاد چنین تغییراتی مستلزم افزایش آگاهی عمومی، ترویج شیوه های صرفه جویی در مصرف آب و تدوین سیاست هایی برای ارتقاء و اعمال مدیریت مناسب زمین و آب است.