تخصیص منابع آب به فرایند تعیین میزان و نحوه توزیع آب بین کاربران مختلف در یک منطقه گفته می‌شود. این کاربران می‌توانند شامل بخش‌های کشاورزی، صنعتی، خانگی، محیط زیست و سایر بخش‌ها باشند. تخصیص آب، یک فرآیند پیچیده است که تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله تقاضای آب، دسترسی به منابع آبی، تغییرات آب و هوایی، قوانین و مقررات، و توافقات بین کاربران قرار دارد.

این بخش یک چارچوب مفهومی جدید برای توصیف خطر خشکسالی سیستمیک معرفی می‌کند، به دنبال آن مقدمه‌ای بر رویکردها و پیشرفت‌های اخیر در ارزیابی خطر خشکسالی کنونی و آینده در همه ابعاد خطرات خشکسالی، قرار گرفتن در معرض و آسیب‌پذیری‌های سیستم‌ها ارائه می‌شود.

در اوایل سال جاری، انستیتوی آب، محیط زیست و بهداشت دانشگاه ملل متحد (UNU-INWEH) گزارشی درباره وضعیت سدهای بزرگ ذخیره آب منتشر کرد. این گزارش مروری بر پیری سد توسط مناطق جهانی و عملکرد اصلی آن است: تأمین آب، آبیاری، کنترل سیل، نیروگاه آبی و تفریحی. همچنین بیان می کند که تا سال 2050، بیشتر جوامع انسان ها در پایین سدهای بزرگ ساخته شده در قرن 20 زندگی می کنند و چند نمونه از برداشتن سدهای بزرگ را نشان می دهد - یک پدیده نسبتاً جدید اما در حال ظهور.

عواقب اصلی تغییرات آب و هوایی مربوط به منابع آب، افزایش دما، تغییر در الگوی بارش و پوشش برف و احتمالاً افزایش دفعات جاری شدن سیل و خشکسالی است. بسته به منطقه، تغییرات آب و هوایی تأثیرات متفاوتی روی آب اروپا خواهد داشت. دمای بالاتر به طور کلی چرخه هیدرولوژیکی جهانی را تشدید می کند. روند بارندگی سالانه در اروپا نشان می دهد که شمال اروپا طی قرن گذشته 10٪ -40٪ مرطوب تر بوده است، در حالی که جنوب اروپا تا 20٪ خشک تر شده است. طی قرن گذشته میزان تخلیه سالانه رودخانه در برخی مناطق مانند اروپای شرقی افزایش یافته است، در حالی که در مناطق دیگر مانند جنوب اروپا کاهش یافته است.

تأمین مالی ریسک باقیمانده

در حالی که سازگاری تضمین کرده است که خسارات عادی به عنوان درصد تولید ناخالص داخلی پایدار یا حتی در برخی مناطق در حال کاهش است، سطح ضرر مالی مطلق هنوز در حال افزایش است. تأمین اعتبار برای ترمیم و بهبودی از خسارات سیلاب به یک چالش روبه افزایش تبدیل شده است. ضررهای بیمه نشده و عدم وجود منابع مالی برای بازیابی و پاسخ به سیل ممکن است بر رفاه مردم، بودجه کشور و کل اقتصاد تأثیر بگذارد. ساخت استراتژی های تأمین مالی ریسک، بار مالی کوتاه مدت و طولانی مدت سیلاب را برای افراد و شرکت ها تعیین می کند. اگر به طرز موثری طراحی شود، مکانیسم های انتقال ریسک مانند محصولات بیمه ای حتی می توانند باعث کاهش خطر جدی توسط دارندگان سیاست شوند.

رقابت بر سر بهره‌برداری از منابع آب به سبب رشد جمعیت، توسعه اقتصادی و تغییر اقلیم رو به افزایش است. به نسبتی که رقابت تشدید می‌شود، این مسئله که دولت‌ها چگونه آب را میان استفاده‌ها و استفاده‌کنندگان تخصیص بدهند، در دستور کار سیاست‌ها اولویت می‌یابد. الگوهای موفق جهانی نشان می‌دهند که رژیم‌های خوب طراحی‌شده تخصیص آب کمک می‌کنند تا آب به جایی تخصیص یابد که بیشترین ارزش را برای جامعه تولید می‌کند (اقتصادی، اکولوژیکی، یا اجتماعی- فرهنگی). این قبیل رژیم‌ها می‌توانند در برابر تغییر شرایط و ترجیحات، با کمترین هزینه برای جامعه تعدیل یابند و مشوق‌هایی را برای سرمایه‌گذاری در ارتقای کارآیی استفاده آب و نوآوری فراهم آورند. 

ریسک در مبحث کشاورزی یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که بررسی‌های علمی متعددی روی آن صورت گرفته است. ریسک‌های بخش کشاورزی عبارتند از: عدم اطمینان آب و هوا، عدم اطمینان قیمت‌ها، سیاست‌های دولتی، بازارهای جهانی و سایر عوامل همچون تولید، خطر مالی و مخاطرات شخصی است که بر بخش کشاورزی اثرگذار هستند.

مدیریت ریسک شامل انتخاب گزینه‌هایی است که می‌تواند عدم قطعیت‌ها را کاهش دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهند این نوع مخاطرات در آینده بر رشد کسب و کارهای این بخش اثرگذار خواهد بود. به‌عنوان یک نمونه در سال‌های اخیر تغییرات نرخ‌های بهره و سود در اقتصادهای مختلف دنیا بر بخش کشاورزی نیز اثر گذاشته است. شاید این نوع موضوعات بر سایر بخش‌های صنعتی نیز اثرگذار بوده باشد اما برخی کارهای تحقیقاتی حکایت از اثرپذیری بالای بخش کشاورزی دارد، یا در بخش دیگر تغییرات مداوم قیمت محصولات کشاورزی مساله دیگری بوده که به‌شدت بر بازار محصولات کشاورزی اثر گذاشته است.