معرفی و لیست طرح های انتقال آب بین حوضه ای در جهان
انتقال Interbasin یا انتقال بین حوضه ای برای توصیف برنامه های انتقال انسان ساختی است که در آن آب را از یک حوضه رودخانه که در آن به قدر کفایت موجود است، به حوضه دیگر که آب کمتری دارد یا می تواند برای توسعه انسانی بهتر باشد، جا به جا می کند. هدف از چنین طرح های طراحی شده ای می تواند کمبود آب در حوضه دریافت کننده، کاهش تولید برق یا هر دو باشد. به ندرت، همانطور که در مورد رودخانه Glory که آب را از رودخانه دجله به رودخانه فرات در عراق مدرن منحرف کرد، انتقالهای بینابینی برای مقاصد سیاسی صورت گرفته است. در حالی که نمونه های عرضه آب باستانی در این همینه زمینه نیز وجود دارد، اولین پیشرفت های مدرن در قرن نوزدهم در استرالیا، هند و ایالات متحده صورت گرفت؛ اگر اجرای طرح های انتقال آب نبود، امروز شهرهای بزرگ مانند دنور و لس آنجلس وجود نداشت. از قرن بیستم بسیاری از پروژه های مشابه دیگر در کشورهای دیگر، از جمله اسرائیل، کانادا و چین پیگیری شده است. به طور متناوب، انقلاب سبز هند و توسعه نیروگاه های آبی در کانادا بدون چنین انتقال های انسان ساختی انجام نمیشد.
از آنجا که انتقال آب بین حوضه های طبیعی به عنوان تفریق در منبع و همچنین اضافه شدن در مقصد توصیف می شود، چنین پروژه هایی ممکن است در بعضی از نقاط و در طول زمان بحث برانگیز باشد؛ آنها ممکن است به دلیل مقیاس، هزینه ها و اثرات زیست محیطی یا توسعه ای، به عنوان مجالی بحث برانگیز دیده شوند.
برای مثال، در تگزاس، یک گزارش هیئت مدیره آب تگزاس 2007، هزینه و مزایای IBT ها در این ایالت را تجزیه و تحلیل کرد، در حالی که برخی از آن اهداف ذکر شده در گزارش ضروری است، موانع توسعه IBT شامل هزینه، مقاومت در برابر ساخت و ساز جدید مخزن و اثرات زیست محیطی بوده است. با وجود هزینه ها و نگرانی های دیگر، IBTs نقش مهمی در افق برنامه 50 ساله دولتی این ایالت ایفا می کنند. از 44 طرح انتقال آب زیر زمینی و آب سطحی که در طرح دولتی آب های 2012 تلقی شده است، 15 مورد بر روی IBT ها تکیه می کنند.
در حالیکه کشورهای توسعه یافته اغلب از مکان های اقتصادی با مزایای زیاد بهره برداری می کنند، بسیاری از طرح های انحراف / انتقال گسترده در کشورهای در حال توسعه مانند برزیل، کشورهای آفریقایی، هند و چین پیشنهاد شده است. این انتقال عموما مدرن به دلیل مزایای اقتصادی و اجتماعی بالقوه خود در مناطقی که نواحی پرجمعیت دارند، ناشی از افزایش تقاضای آب برای آبیاری، تامین آب مصرفی صنعتی و شهری و نیازهای انرژی تجدیدپذیر است. این پروژه ها نیز به دلیل تغییر آب و هوایی و نگرانی در مورد کاهش قابلیت دسترسی آب در آینده مورد توجه است. به این ترتیب، این پروژه ها به این ترتیب تمایل دارند تا از خشکسالی های بعدی و افزایش تقاضا جلوگیری کنند. پروژه های انتقال آب بین حوضه ها از لحاظ اقتصادی اغلب بزرگ و گران هستند و شامل برنامه ریزی و هماهنگ سازی عمومی و خصوصی می شوند. در مواردی که جریان مورد نظر تنها توسط گرانش ارائه نمی شود، استفاده از انرژی اضافی برای پمپاژ آب به مقصد مورد نیاز است. پروژه های از این نوع نیز می توانند در شرایط قانونی پیچیده شوند، زیرا در مبحث آب حقوق ساحلی و حقابه ها مطرح است؛ این خصوصا اگر حوضه منشا یک رودخانه فراملی باشد، بیشتر صادق است. علاوه بر این، این انتقال می تواند اثرات زیست محیطی قابل توجهی بر اکوسیستم های آبزی در منبع داشته باشد. در بعضی موارد اقدامات حفاظت آب در مقصد می توانند چنین تنش های آبی را برای کاهش بلادرنگ کمبود آب، تأخیر در نیاز به ساختن طرح ها یا کاهش اندازه اولیه و هزینه آن، سریعتر انجام دهند.
طرح های انتقال انجام شده
ده ها مورد از انتقال های بین حوضه های بزرگ در سراسر جهان وجود دارد، بیشتر آنها در استرالیا، کانادا، چین، هند و ایالات متحده متمرکز شده است. قدیمی ترین انتقالهای بینابین به اواخر قرن نوزدهم بازمی گردد و نمونه ای فوق العاده برای معدن طلای رومی در Las Médulas در اسپانیا است. هدف اولیه آنها معمولا برای کاهش کمبود آب یا تولید نیروی برق آبی بوده است.
طرح هایی که به طور عمده برای کاهش کمبود آب اجرا شده است:
آفریقا
از رودخانه اووم ررابیا برای تامین آب آشامیدنی کازابلانکا در مراکش
از اطراف دریاچه ایچکول در تونس برای تهیه آب آشامیدنی تونس
از دریاچه ناصر در نیل تا پروژه دره جدید در صحرای غربی مصر
پروژه Water Water Highlands لسوتو برای تامین آب Gauteng در آفریقای جنوبی
آمریکا
آبشار لس آنجلس در سال 1913 تکمیل شد و آب را از دره اوونز به لس آنجلس انتقال داد
Aqueduct رودخانه کلرادو ساخته شده در سال 1933-1941 برای تامین آب جنوب کالیفرنیا است
کانال آمریکایی-آمریکایی در دهه 1930 ساخته شد تا آب از رودخانه کلرادو به منطقه آبیاری امپریال در کالیفرنیا جنوبی جاری شود
پروژه آب در ایالت کالیفرنیا در دهه 1960 و 1970 برای مرحله انتقال آب از شمال به جنوب کالیفرنیا ساخته شد. این شامل همکاری سازمان کوهنوردی کالیفرنیا و کارخانه پمپاژ ادونستون است که از طریق 10 مایل از تونل برای تامین آب شهری در منطقه کلان شهر لس آنجلس، حدود 600 فوت (600 متر) آب را از طریق کوه های Tehachapi برداشت کرد.
سیستم Cutzamala ساخته شده در مراحل مختلف از اواخر 1970s تا اواخر 1990s برای انتقال آب از رودخانه Cutzamala به مکزیکو سیتی برای استفاده به عنوان آب آشامیدنی، که شامل بلند کردن آن بیش از 1000 متر است. این طرح از 7 مخزن، 127 کیلومتری آبشار با 21 کیلومتر تونل، کانال باز 7/5 کیلومتر و یک کارخانه تصفیه آب استفاده میکند. هزینه آن 1/3 میلیارد دلار بود.
پروژه مرکزی یوتا برای تامین Wasach با آب شهری و برای آبیاری
پروژه سان خوآن چاما برای آوردن آب از حوضه رودخانه کلرادو به حوضه ریو گراند برای اهداف شهری و کشاورزی در شمال نیومکزیکو و تامین آب شهری برای سانتا فا و آلبوکرک
آبشار جدید کرتون، که در سال 1890 تکمیل شد، آب از مخزن جدید کرتون در وستچستر و پاتنام را به ارمغان می آورد.
آبشار Catskill، تکمیل شده در سال 1916، به طور قابل توجهی بزرگتر از نیوکورتیون است و آب را از دو مخزن در کوههای کاتسکی شرقی به ارمغان می آورد.
Delaware Aqueduct، که در سال 1945 تکمیل شده است، شیرهای آب شیرین آب رودخانه Delaware در کوه های کاسکیک غربی را فراهم می کند و تقریبا نیمی از تامین آب شهر نیویورک را بدست می دهد.
پروژه مرکزی آریزونا (CAP) در ایالات متحده آمریکا انتقال نفوذناپذیر نیست، هرچند که ویژگیهای زیادی را با انتقال های بینابین به اشتراک می گذارد زیرا جا به جایی های زیادی از آب را در فاصله های طولانی و تفاوت ارتفاع در ارتفاع بالا انجام می دهد. CAP از آب رودخانه کلرادو به آریزونای مرکزی برای تامین آب آشامیدنی و تامین آب شهری استفاده می کند. با این حال، آب در حوضه رودخانه کلرادو باقی می ماند، هرچند به حوضه Gila منتقل می شود.
آسیا
پروژه Periyar در جنوب هند از رودخانه Periyar در کرالا تا حوضه Vaigai در تامیل نادو. این شامل یک سد و یک تونل با ظرفیت تخلیه 40/75 متر مکعب در ثانیه است. این پروژه در سال 1895 راه اندازی شد و آب بندی برای مساحت 81000 هکتار و همچنین تأمین انرژی از طریق یک نیروگاه با ظرفیت 140 مگاوات را فراهم می کند.
پروژه پارامبیکولام علییر، همچنین در جنوب هند، شامل هفت جریان است، پنج جریان به سمت غرب و دو طرف به سمت شرق، که توسط تونل ها سد شده و با هم ارتباط دارند. این پروژه انتقال آب از حوضه رود چالاکودی به حوضه های Bharatapuzha و Cauvery برای آبیاری در ناحیه کیمبراتوری تامیل نادو و مناطق Chittur از ایالت های کرالا است. همچنین برای تولید برق با ظرفیت 185 مگاوات کار می کند.
کانال Kurnool Cudappah در جنوب هند، طرح یک شرکت خصوصی در سال 1863 آغاز شده است، انتقال آب از حوضه رودخانه کریشنا به حوضه پانار. این شامل کانال به طول 304 کیلومتر با ظرفیت 84/9 متر مکعب در ثانیه برای آبیاری است.
پروژه Telugu Ganga در جنوب هند. این پروژه در ابتدا نیازهای تامین آب منطقه چنای را تامین می کرد، اما همچنین برای آبیاری استفاده می شود. این طرح آب رودخانه کریشنا را از طریق 406 کیلومتر از کانال ها به ارمغان می آورد. این پروژه که در سال 1977 تأیید شد و در سال 2004 تکمیل شد، همکاری چهار منطقه هند را در خود جلب کرد: مهاراشترا، کارناتاکا، آندرا پرادش و تامیل نادو.
کانال Indira Gandhi (قبلا به عنوان کانال راجستان شناخته می شد) که از طریق یک سیستم سدها، نیروگاه های آبی، تونل ها، کانال ها و سیستم های آبیاری در شمال هند ساخته شده در دهه 1960 برای آبیاری، رودخانه راوی، رودخانه بیاس و رودخانه سوتلی را به یکدیگر پیوند داد.
انتقال آب ملی در اسرائیل، انتقال آب از دریای گالیله (حوضه رود اردن) به دریای مدیترانه جا به جایی آب تا ارتفاع 372 متر است. آب آن در کشاورزی و تامین آب شهری استفاده می شود.
پروژه Mahavaeli Ganga در سریلانکا شامل چندین انتقال بین حوضه است.
کانال Irtysh-Karaganda در قزاقستان مرکزی حدود 450 کیلومتر با حداکثر ظرفیت 75 متر مکعب در ثانیه است. این طرح بین سال های 1962 تا 1974 ساخته شد و دارای بالابر آب 14 تا 22 متر است.
پروژه انتقال آب شمال غربی در چین و دیگر پروژه های کوچکتر مانند کانال ایرشک کرمی-یوریمچی.
استرالیا
سه طرح برای سیلاب دریاچه Eyre.
طرح تأمین آب 530 کیلومتری غرب استرالیا از سال 1896 تا 1903 ساخته شد.
اروپا
انتقال آب مختلف از رودخانه ابرو در اسپانیا که به دریای مدیترانه منتهی می شود، به حوضه های تخلیه شده به اقیانوس اطلس، مانند انتقال ابرو بسایا از سال 1982 به منظور تامین منطقه صنعتی تورلواگا، انتقال Cerneja-Ordunte به منطقه متروپولیتن بیلبائو در سال 1961، و نیز انتقال زردرا-آرتیه که بیلبائو را از طریق آبشار بارزار نیز تامین می کند (منبع: مقاله اسپانیایی ویکی پدیا در رود ابرو).
کانال شمال کریمه (اوکراین)، حمل و نقل آب از رودخانه دنیپر به شبه جزیره کریمه.
ویژگی های انتقال عمده بین المللی و دیگر انتقال آب در مقیاس بزرگ برای کاهش کمبود آب
برای تولید انرژی برق آبی:
آفریقا
طرح ذخیره سازی پمپاژ Drakensberg از رودخانه Tugela که از اقیانوس هند وارد رودخانه Vaal در آفریقای جنوبی می شود و در نهایت به رودخانه نارنجی و اقیانوس اطلس منتقل می شود. هدف آن تولید انرژی برق آبی است.
استرالیا
طرح کوه های برفی در استرالیا، ساخته شده بین سال های 1949 و 1974 با هزینه (در آن زمان) $ 800،000،000؛ معادل ارزش دلار در سال 1999 و 2004 به 6 میلیارد دلار (4.5 میلیارد دلار).
طرح رودخانه بارنارد، همچنین در استرالیا، بین سال های 1983 تا 1985 ساخته شد.
کانادا
در کانادا، شانزده طرح انتقال آبی برای توسعه نیروگاه های آبی انجام شده است. مهم ترین پروژه خلیج جیمز از رودخانه Caniapiscau و رودخانه Eastmain به رودخانه لا گراند، ساخته شده در دهه 1970 است. جریان آب در دهانه رودخانه Eastmain به میزان 90٪ کاهش یافت و 45٪ آن در رودخانه Caniapiscau به رودخانه کوکسوک و 35٪ در دهانه رودخانه کوکسوک جریان دارد. از سوی دیگر، جریان آب رودخانه لا گراند دو برابر شد و از 1700 مترمکعب بر ثانیه تا 3400 مترمکعب در ثانیه افزایش یافت (و از 500 مترمکعب در ثانیه تا 5000 مترمکعب در ثانیه در زمستان) در دهانه لا گراند رودخانه دیگر انتقال های بینابینی عبارتند از:
بریتیش کلمبیا
انحراف کمپبل-هیبر
انحراف کوکتلم بونتزن
نیروگاه برق آبی Kemano که آب را از رودخانه Nechako در بریتیش کلمبیا به دریا هدایت می کند.
انحراف منطقه ای آبیاری Vernon
مانیتوبا
چرچیل تبخیر - دریاچه هندی جنوبی
نیوبرانزویک
تامین آب سنت جان
نیوفاندلند و لابرادور
انحرافات Bay d'Espoir
نیروگاه برق آبی چرچیل فالز که بین سالهای 1967 و 1971 ساخته شد
انحراف دریاچه گوزن
انحراف مخزن سیلوود، جولین
انحراف مخزن سینوودو-کانویریکتوک
انحراف مخزن Smallwood Reservoir-Naskaupi
سرزمینهای شمال غربی
واگن پروژه هیدرولیک دریاچه Wellington (با ساسکاچوان)
نوا اسکوشیا
Ingram Diversion
جابجایی اردن
انحرافات کوه خراب
انتاریو
انحراف دریاچه بلند
انحراف اوگکی
انحراف اپاستیکا
ریشه رودخانه
کبک
انحراف بارری
انحراف Boyd–Sakami
انحراف Lac de la Frégate
تحویل Laforge
انحراف مانوئان
انحراف مگیسکان
دوران روپرت
زلزله زولبیا
ساسکاچوان
دور زدن Cypress Lake (با آلبرتا)
انحراف مجدد زمین پاشویا (با مانیتوبا)
انحراف رودخانه Qu'Apelle در دریاچه Diefenbaker
انحراف فعلی سوئیفت
آسیا
پروژه Nam Theun II در لائوس از رودخانه Nam Theun به رودخانه Xe Bang Phai که هر دو از رودخانه مکونگ در سال 2008 تکمیل شده است.
برای مقاصد دیگر
کانال بهداشتی و کشتی شیکاگو در ایالات متحده آمریکا، که منجر به دفع آب آلوده از دریاچه میشیگان می شود.
انتقال های در دست اجرا
مسیرهای شرقی و مرکزی پروژه انتقال آب جنوب غربی در چین از رودخانه یانگسی تا رودخانه زرد و پکن.
انتقال پیشنهاد شده
تقریبا تمام انتقال بینابین پیشنهاد شده در کشورهای در حال توسعه است. هدف از بسیاری از انتقال ها، رفع کمبود آب در حوضه های دریافتی است. بر خلاف در مورد انتقال های موجود، انتقال های پیشنهادی بسیار کمی وجود دارد که هدف آن تولید انرژی آبی است.
آفریقا
از رودخانه اوبابینی در کنگو تا رودخانه چاری که به چاد چسبیده است. این طرح ابتدا در دهه 1960 و در دهه 1980 و 1990 توسط مهندس جی. اوملو (ZCN Scheme) و شرکت ایتالیایی Bonifica-Transaqua Scheme طراحی شد. در سال 1994 کمیسیون حوضچه دریاچه چاد (LCBC) یک پروژه مشابه را پیشنهاد کرد و در نشست ماه مارس 2008، سران کشورهای عضو LCBC متعهد به پروژه انحراف شدند. در ماه آوریل سال 2008، LCBC یک درخواست برای پیشنهادهای مطالعات امکان سنجی تامین شده توسط بانک جهانی را اعلام کرد.
آمریکا
انتقال رودخانه سائو فرانسیسکو از رودخانه سائو فرانسیسکو به سرتهو خشک در چهار منطقه شمال شرقی سیرا، ریو گراند دو ورت، پارایبا و پرنامبوکو در برزیل. این پروژه تخمین زده می شود که 2 میلیارد دلار برای آمریکا هزینه در بر داشته باشد.
در مقیاس بسیار کوچک، انتقال تا 36 میلیون گالن آب در روز (130 متر مکعب در روز) به کنکورد و کانپالیس از رودخانه کاتاوبا و رودخانه یادکین در کارولینای شمالی، ایالات متحده آمریکا.
مخزن Shoal Creek در شمال گرجستان، از Dawson Forest-River Etowah به شهر آتلانتا (Chattahoochhee River).
آسیا
به اصطلاح "جزء رودخانه شبه جزیره" برنامه توسعه ملی آب هند، مازاد رودخانه مهنادی را به گدارواری و مازاد آن به کریشنا، پنانور و کوره، و "سده های پایانی" در ماهانادی و گوادواری هدایت می کند. به منظور آبیاری در شبه جزیره همچنین سه انتقال پیش بینی می شود: (الف) بخش هایی از رودخانه های غرب کرالا را به سمت شرق خاسته هدایت کنید تا نیازهای تامیل نادو را برآورده سازد. (ب) رودخانه های غرب رودخانه های شمالی بمبئی و جنوبی Tapi برای ارائه آبیاری به مناطق ساواساترا، کچچ و ساحلی ماهاراشترا ارتباط داده شود و افزایش منابع آب آشامیدنی به بمبئی ارائه گردد؛ و (ج) ارتباط میان شاخه های جنوبی یامونا و تأسیسات آبیاری را در قسمت هایی از مادایا پرادش و راجستان فراهم کند.
از رودخانه Chalakudy تا رودخانه Bharathapuzha در کرالا، هند.
14 انتقال در شمال هند. به اصطلاح "جزیره رودخانه هیمالیا"، انتقال از رودخانه Kosi، رودخانه Gandak و رودخانه Ghaghara به غرب را فراهم می کند؛ پیوند بین رودخانه برهماپاترا و رودخانه گنگ به منظور افزایش جریان آب و هوایی خشک گنگ؛ و یک اتصال بین رودخانه یگانه و رودخانه یامونا "برای خدمت به خشکسالی مناطق هاریانا، راجستان، گجرات و همچنین جنوب اوتار پرادش و جنوب بیهار".
پروژه چند منظوره Beri-Babai در رودخانه غقاره در هند (آبی و آبیاری).
از شمال روسیه و سیبری تا آسیای مرکزی از طریق انقطاع رودخانه شمالی. پیشنهادی که در اصل به جوزف استالین و نیکیتا خروشچف مشهور بود، شامل مسیر غربی و شرقی در بخش اروپایی و آسیایی اتحاد جماهیر شوروی بود. مسیر پیشنهادی غرب از رودخانه پچورا به رودخانه کما، ناحیه رودخانه ولگا، در کنار کانال Pechora-Kama کانال باقیمانده و غیرقطعی خواهد بود. مسیر شرقی از رودخانه توبل، رودخانه ایشیم و رودخانه ایرتیش در حوضه اوب به دشت های بیابانی قزاقستان و حوضه دریای آرال می باشد. نورسلطان نظربایف، رییس جمهور قزاقستان در سال 2006 گفت که می خواهد طرح جدیدی را که در سال 1986 توسط اتحاد جماهیر شوروی مسکوت ماند، احیا کند. هزینه این مسیر بیش از 40 میلیارد دلار است که بیش از توان قزاقستان است.
مسیر غربی پروژه انتقال آب شمال غربی در چین، که پیش بینی می شود آب را از رودخانه یانگ تسه (و احتمالا همچنین رودخانه های موکونگ یا پایین رودخانه سلویون) را به سمت آب رودخانه ی زرد هدایت کند. اگر رودخانه مکونگ و سالمون در این پروژه گنجانده شود، این امر بر کشورهای کم درآمد ساحلی برمه، تایلند، لائوس، کامبوج و ویتنام تاثیر خواهد گذاشت.
استرالیا
طرح برادفیلد در کوئینزلند، که عمدتا در خدمت آبیاری است.
طرح خط لوله کیمبرلی برای عرضه گسترده و پراکنده آب، به دلیل تغییرات بارندگی رادیکال در غرب استرالیا از اواخر دهه 1960.
اروپا
از رودخانه ابرو در اسپانیا به بارسلونا در شمال شرقی و شهرهای مختلف در ساحل مدیترانه تا جنوب غربی.
تماس واتساپ: 09190622992 (98+)
شناسه تلگرام مدیر سایت: Basin_Ir_bot@
نشانی ایمیل: www.Basin.ir@Gmail.com
(سوالات تخصصی را در گروه تلگرام ارسال کنید)
_______________________________________________________
تماس با ما
تماس واتساپ
گروه تلگرام ما
هشدارهای ما
آمار و اطلاعات
سفارش پروژه
در منابع آب
نظرات (۰)